trad's music blog: Foals

Posted by Unknown

Wednesday, October 8, 2008 1 comments

Foals - Antidotes

Αντί προλόγου:
Τελικά να χρησιμοποιούμε τον όρο "indie"?
Ο "trendy" όρος "indie", λόγω της γενικότητάς του, δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανός να περιγράψει, πόσο μάλιστα να ταυτοποιήσει, μουσικά τον ήχο, το ρυθμό και το στυλ ενός κομματιού ή μιας μπάντας. Άλλωστε, αν ανατρέξει κανείς στην ετοιμολογία του όρου (independent), θα διαπιστώσει ότι όλα τα μουσικά σχήματα που ηχογραφούν σε ανεξάρτητες εταιρίες τιτλοφορούνται ως indie.
Τα σημεία των καιρών. Είναι, πράγματι, παράξενο ότι ένα μουσικό στυλ βαφτίζεται με κριτήριο την εταιρία που ηχογραφείται. Στην πραγματικότητα βαφτίζεται μέσα από το οικονομικό και εμπορικό πρίσμα. Ο συνειρμός απλός:
Ηχογραφώ σε ανεξάρτητη εταιρία -> άρα έχω δεν έχω την εμπορική (κατα)πίεση -> άρα εκφράζομαι ελεύθερα -> άρα παράγω ανεξάρτητη (indie) μουσική.
Πόσο πιο πολύ να φωνάζει, από μόνο του, το γεγονός αυτό ότι η μουσική δημιουργία ασφυκτιά υπό το καθεστώς των εταιριών?
Φτάνουμε στο "indie rock". Μετά την αποκαθήλωση της κραταιάς, και αρκετά ομογενούς, brit pop, οι τάσεις της rock σκηνής, όπως καθορίστηκαν και καθορίζονται από το νησί (Αγγλία) είναι πάρα πολλές.

Indie rock είναι οι Placebo είναι και οι New Young Pony Club και από τους Subways πηγαίνουμε στους Cut Copy... Η απόσταση μεταξύ αυτών των συγκροτημάτων είναι χαώδης. Θα μπορούσε, κανείς, να πει ότι ανάμεσα στον ήχο και το στυλ τους μεσολαβούν παραπάνω από ένα ήδη μουσικής.
Μία πιο προσεκτική προσέγγιση μπορεί να γίνει μέσα από τα sub-genres (υπο-κατηγορίες), τα οποία είναι πολλά και, κατά κάποιο τρόπο, προσπαθούν, τις περισσότερες φορές ανεπιτυχώς, να ταξινομήσουν τις μπάντες. Και χρησιμοποιώ τη λέξη "ανεπιτυχώς" διότι η ελευθερία της σκηνής είναι τόσο μεγάλη που από μπάντα σε μπάντα το στυλ αλλάζει έντονα.
Που να ταξινομήσεις τους Kasabian? Η σωστή ερώτηση είναι που να ταξινομήσεις κάθε ένα τραγούδι ξεχωριστά των Kasabian?...
Όντως, δηλαδή, να που, τελικά, το κοινό χαρακτηριστικό της σκηνής και το σημείο αναφοράς είναι η ελευθερία και η ανεξαρτησία στον ήχο. Αυτή η διαπίστωση μας οδηγεί στο να υιοθετούμε τον, γενικότατο, όρο "indie" και τον αποδεχόμαστε ως μουσικό προσδιορισμό.
Σήμερα, λοιπόν, θα δούμε μια μπάντα η οποία είναι:
indie rock, math rock, dance-punk... Όλα αυτά μαζί... Παρεμπιπτόντως "math rock" ονομάζεται το είδος εκείνο του rock του οποίου οι ρυθμοί κυλούν και εναλλάσσονται με σύνθετες (σχεδόν "μαθηματικές") λογικές που ξεφεύγουν από τα κλασικά 4/4. Αν έπρεπε να δώσω εγώ μία ταμπέλα, για το συγκρότημα που θα παρουσιάσουμε, αυτή θα ήταν "Rapture-like". Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.

Καλλιτέχνης: Foals
Δίσκος: Antidotes
Έτος: 2008
Είδος: indie rock / math rock / dance-punk
Χώρα προέλευσης καλλιτέχνη: Αγγλία
Label: Transgressive Records

Track listing
   1. "The French Open" – 3:46
   2. "Cassius" – 3:50 (video)
   3. "Red Socks Pugie" – 5:09 (video)
   4. "Olympic Airways" – 4:19 (video)
   5. "Electric Bloom" – 4:55
   6. "Balloons" – 3:01 (video)
   7. "Heavy Water" – 4:32
   8. "Two Steps, Twice" – 4:39
   9. "Big Big Love (Fig. 2)" – 5:47
10. "Like Swimming" – 1:58
11. "Tron" – 4:48

Δεν είναι κρυφή η ιδιαίτερη αγάπη που έχει το blog στο συγκεκριμένο στυλ που υπηρετούν και οι Foals. Ήχος που ξεκινάει με αναφορά το σύγχρονο rock και ντύνεται με pop, 80's, funk, πνευστά και ηλεκτρονικούς ήχους. Το μείγμα είναι, ήδη, αρκετά δοκιμασμένο (βλέπε Rapture, Poni Hoax, LCD Soundsystem κ.α.) και το αποτέλεσμα, όπως πάντα, ιδιαίτερα ελκυστικό.
Η διάθεση του δίσκου είναι ανέμελη και σε πολλές περιπτώσεις ιδιαίτερα χορευτική. Ο ακροατής θα έρθει σε επαφή τόσο με γνώριμους και οικείους ήχους όσο, όμως, και με σύνθετους (μαθηματικούς) ρυθμούς που, μάλλον, θέλουν το χρόνο τους για να "κάτσουν".
Τα φωνητικά είναι καλά αλλά μέχρι εκεί... Δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι ξεχωριστό, όπως και δεν μπορούμε να πούμε ότι ο τραγουδιστής αποτελεί το δυνατό σημείο της μπάντας. Απλά καλός, με χροιά που θυμίζει Rapture και προσομοιάζει Smiths δεν θα κουράσει αλλά δεν θα ενθουσιάσει κιόλας.
Και φτάνουμε στην παραγωγή... Και μόνο το όνομα της δισκογραφικής εταιρίας λέει πολλά. Ανάμεσα στην ατελείωτη λίστα αγαπημένων καλλιτεχνών που έχουν κοσμήσει το studio της Transgressive Records (αναφορικά The Subways, Regina Spektor, The Shins), και ο "δικός μας" Γιάννης Φιλλιπάκης (κιθαρίστας - τραγουδιστής της μπάντας) με την παρέα του. Μάλιστα! Έλληνας.
Ένας Έλληνας που ξεκίνησε σπουδές στην Οξφόρδη (που είναι και η γενέτηρα της μπάντας) και στον πρώτο, κιόλας, χρόνο παρατάει τα πάντα και ασχολείται (ευτυχώς για όλους) με τη μουσική. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, και το τραγούδι "Olympic Airways" που μιλάει "με τα καλύτερα λόγια" για τον εθνικό μας αερομεταφορέα...

Τραγούδια από τον δίσκο

Ολοκληρώνοντας, αξίζει να ακούσει κανείς τον δίσκο. Μία από τις καλές προτάσεις για το 2008.

Καλή ακρόαση!